برایش صبحانه آماده کردم؛ برگشت رو به من گفت:  آخرین صبحانه را با من نمی‌خوری؟ خیلی دلم گرفت، گفتم: چرااین‌طوری می‌گی؟ مگه اولین باره می‌ری ماموریت؟ موقع رفتن به من گفت:  فرزانه سوریه که می‌رم بهت زنگ بزنم، بقیه هم هستن، چه‌طوری بگم دوستت دارم؟ بقیه که می‌شنون من از خجالت آب می‌شم بگم دوستت دارم.  به حمید گفتم:  پشت گوشی بگو یادت باشه! من منظورت رو می‌فهمم  قرار گذاشتیم به جای دوستت دارم پشت گوشی بگوید یادت باشه! خوشش آمده بود، پله‌ها را می‌رفت پایین بلند بلند می‌گفت: فرزانه یادت باشه; من هم لبخند می‌زدم می‌گفتم: یادم هست!