قفل آویز به قفلی دارای حلقه‌ گفته می شود که به صورت پرتابل(حمل شدنی) گفته می‌شود که به وسیله کلید، یا رمز یا با نیروی الکتریسیته باز و بسته می شود.قفل‌های آویز در ابتدا در چین رواج داشته اند. در اروپا نخستین بار قوم سلت این گونه قفل را به‌کار بردند. بازرگانان سلتی برای ایمن نگاهداری پول‌های خود از قفل‌های آویز استفاده می‌کردند. یک قفل آویز از یک حلقه فلزی که به یک محفظه فلزی متصل است تشکیل شده. قفل‌های آویز کوچک، معمولاً حلقه‌ای به ضخامت ۲ تا ۳ میلی متر و دهانه ۱ سانتی متر دارند. قفل‌های آویز بزرگ ممکن است حلقه‌هایی به ضخامت ۸ میلی متر و دهانه‌ای تا ۱۰ سانتی متر داشته باشند. قفل‌های آویز و کتابی بیشترین کاربرد را در این خصوص حفظ ایمنی محیط دارند. سیستم قفل شدن این محصول به صورت‌های مختلفی نظیر کلیدی معمولی، کلیدی کامپیوتری، رمزدار و در گونه‌های پیشرفته به شکل شناسایی اثرانگشت است. همچنین قفل‌ها در شکل‌های گوناگون در بازار وجود دارند. نکته‌ی مهم در ساخت و تهیه‌ی قفل‌های آویز و کتابی این است که حلقه یا میله از مواد مرغوب ساخته شود و امکان بریدن یا قطع کردن آن‌ها به صورت معمولی وجود نداشته باشد.