چهره‌هایی چون ابراهيم بن هاشم، بیشترین فعالیت حدیثی خود را در مسیر دریافت و انتقال کتاب‌های حدیثی راویانی به کار بستند، که در همان بستر اعتماد را تولید شده و به نسل‌های پسینی انتقال یافته بودند. بنابراین چنین مجموعه‌هایی، صرف‌نظر از اینکه کدام راوی یا راویان، در فرایند انتقال آنها به دیگر نسل‌ها نقش‌آفرینی کنند، دارای اعتبار و باورپذیری کافی بودند. تلاش اصلی این پژوهش، راستی آزمایی و تحلیل واقع بینانه عبارت اول من نشر حديث الكوفيين بقم، در یادکرد ابراهيم بن هاشم و سنجش توان این عبارت، در اثبات وثاقت این راوی است. طبیعی است که در این رهگذر، به کاستی‌ها و فراموشی‌های انجام یافته در تحلیل این عبارت، اشاره شده و در صورت نیاز، به بوته نقد سپرده شده است. به شکل طبیعی، پیش‌نیاز چنین تحلیلی، آگاهی همه‌جانبه از عصر زندگی و فعالیت حدیثی ابراهیم بن هاشم شناخت مهم‌ترین استادان و شاگردان وی و دیگر راویان انتقال دهنده احادیث کوفه به قم است. دومین هدفی که این نوشتار، عهده‌دار آن است، واکاوی و بازخوانی گمانه‌های وثاقت ابراهيم بن هاشم است. توضیح بیشتر آنکه بحث از توثیق ابراهيم بن هاشم و توسعه ادله بر وثاقت وی، از دیرباز موردنظر انديشمندان رجال و فقیهان امامیه بوده است؛ چه اینکه روشن نشدن وثاقت این راوی، با وجود هزاران روایت از وی در مجامع حدیثی، امداد بسیاری را با ابهام روبرو می‌سازد.