رویکردی تاریخی در بررسی انقلاب اسلامی 1920 عراق و ارزیابی نقش علما در آن است. این انقلاب، درواقع اولین نبرد مسلحانه ضداستعماری در منطقه خاورمیانه بود که به رهبری و هدایت علمای اسلام، صورت پذیرفت و به اذعان نویسنده، تاثیر قابل‌توجهی در تضعیف قدرت استعماری انگلیس در ایران و فراهم‌نمودن مقدمات لغو قرارداد وثوق‌الدولة مورخ 1919 داشت. از دیدگاه وی، این انقلاب به‌مراتب از قضیه تنباکو در ایران بااهمیت‌تر است و حال آن‌که تاکنون، هیچ اثری به زبان فارسی پیرامون آن نوشته نشده است. نقش فعال و سازنده‌ای که علمای اسلام در رهبری مقاومت مسلحانه در مقابل ارتش مهاجم انگلیس ایفا کردند و دستور جهاد در مقابل آن‌را دادند، به مرزهای عراق محدود نشد و شورش‌های جنوب ایران در مقابل نیروهای انگلیسی، خسارت‌های سنگینی را به آن‌ها وارد ساخت.