«سلام، اسم من متيو است، هرچند شايد مرا با اسم ديگري بشناسيد. دوستانم متي صدايم مي‌كنند. و احتمالا تا حالا مي‌بايست مرده باشم!» و اين‌گونه زندگي‌نامه‌ي پرفرازونشيب هنرپيشه‌ي معروف، متيو پري آغاز مي‌شود؛ زندگي‌نامه‌اي كه در آن ما را با خود به سفري از روياهاي دوران بچگي تا شهرت و اعتياد و بهبودي پس از آن مي‌برد. متيوي پنج‌ساله قبل از اين‌كه مدام به بيمارستان برود يا در مراكز بازپروري بستري شود، به خاطر جدايي پدر و مادرش مدام بين مونترال كانادا و لس‌آنجلس در رفت‌و‌آمد بود. متيوي چهارده‌ساله ستاره‌ي تنيس كانادا بود، و متيوي بيست‌و‌چهارساله براي بازي در محبوب‌ترين سريال تاريخ به نام فرندز انتخاب شد. در داستاني باورنكردني كه فقط خودش مي‌تواند با آن طنز آشنا، صميمي و دوست داشتني‌اش آن را تعريف كند، از خانواده‌اي مي‌گويد كه بزرگش كردند، از ميل و اشتياقش براي شناخته‌شدن و شهرت، از حفره‌ي عميق درونش كه حتي با محقق شدن روياهايش هم پر نمي‌شد. و از طرفي ديگر از آرامشي مي‌گويد كه در پاك‌بودن از اعتياد يافته، و از حس حضور در سريال پربيننده‌ي فرندز. او خاطرات جالبي از ديگر بازيگران فرندز و ساير ستاره‌هايي تعريف مي‌كند كه در زندگي با آن‌ها هم‌مسير بوده است. ...