جعفری گیاهی است، که منشاء رویش آن، مناطق مدیترانه‌ای جنوب ایتالیا، الجزایر و تونس است. این گیاه از نظر علمی متعلق به خانواده Apiaceae است. جعفری بیش از 2000 سال پیش، توسط انسان کشت شد و بیش از همه در مراسم‌های مختلف فرهنگ یونانی مورد استفاده قرار می‌گرفت. رومی‌ها به روش‌های بسیاری از جعفری استفاده می‌کردند. براساس نوشته‌های پلینی الدر، مورخ قرن اول میلادی، تمام طبقات جامعه معمولا از جعفری خشک یا تازه استفاده می‌کردند. در ابتدا، فقط به عنوان گیاه دارویی مورد استفاده قرار می‌گرفت، اما بعداً جعفری به صورت خوراکی مصرف می‌شد. جعفری، گیاهی گرمسیری است و نیاز به رطوبت و نور خورشید فراوان، برای رشد دارد. این گیاه به عنوان سبزیجات برگ سبز و به عنوان یک ادویه در تکمیل برنامه‌های تغذیه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد. در واقع، هم برگ و هم ریشه جعفری در غذاهای مدیترانه‌ای و اروپایی مورد استفاده قرار می‌گیرند. این گیاه به روش‌های مختلفی از جمله جعفری خشک و تازه مصرف می‌شود.