شکسپیر در این نمایشنامه به داستان ازدواجی میان اتللو و بانویی ونیزی به نام دِزدِمونا می پردازد که در ابتدا با شور و عشقی دوطرفه آغاز می شود و درنهایت با خشم ناشی از حسادت و مرگ هایی خشونت آمیز به پایان می رسد. اتللو و دزدمونا آنقدر با هم تفاوت دارند—تفاوت های نژادی، سنی، خاستگاهی و فرهنگی—که پایان فاجعه بار ازدواجشان خیلی هم نباید دور از انتظار باشد اما اغلب مخاطبین این نمایشنامه، احساس می کنند عشقی که میان این دو شخصیت وجود دارد، آن قدر قوی هست که بتواند بر همه ی این تفاوت ها چیره شود.